บทเรียนไวยากรณ์: คําวิเศษณ์ทําได้ง่าย

ตําแหน่งของคําวิเศษณ์สามารถเปลี่ยนความหมายของประโยคได้ โดยทั่วไปคําวิเศษณ์ของลักษณะสถานที่และเวลาจะเป็นไปตามคํากริยาหรือวัตถุหากมี อย่างไรก็ตาม คําวิเศษณ์ของความถี่ ระดับ และความแน่นอนมักจะมาก่อนคํากริยาหลัก แต่อยู่หลังคํากริยา "เป็น" ในตัวอย่างต่อไปนี้ตําแหน่งของคําวิเศษณ์ 'เงียบ ๆ ' มีผลกระทบเล็กน้อยต่อการเน้นและการไหลของประโยค มาเล่นกับตําแหน่ง:

"เงียบๆ เธอเดินเข้าไปในห้อง" (จุดเริ่มต้น)
ตําแหน่งนี้เน้นหนักไปที่ลักษณะการดําเนินการตั้งแต่เริ่มต้น มันกําหนดโทนเสียงของประโยคทันทีส่งสัญญาณว่าลักษณะการเดินมีความสําคัญหลักต่อสิ่งที่ผู้พูดต้องการสื่อ

"เธอเดินเข้าไปในห้องอย่างเงียบๆ" (กลาง)
การวางตําแหน่งคําวิเศษณ์ไว้ตรงกลางหลังหัวเรื่องและก่อนคํากริยาจะรวมลักษณะเข้ากับการกระทําโดยรวมได้อย่างราบรื่นยิ่งขึ้น ตําแหน่งนี้ยังคงเน้นลักษณะการเดิน แต่ทําในลักษณะที่รู้สึกว่าจําเป็นต่อการกระทํามากกว่า มันแสดงให้เห็นว่าความเงียบมีความสําคัญ แต่ไม่ใช่จุดสนใจเพียงอย่างเดียวของประโยค

"เธอเดินเข้าไปในห้องอย่างเงียบๆ" (จบ)
การวางตําแหน่งคําวิเศษณ์ที่ส่วนท้ายของประโยคจะเน้นที่การกระทําก่อน (เดินเข้าไปในห้อง) แล้วเพิ่มลักษณะที่ทําเป็นข้อมูลเพิ่มเติม สิ่งนี้สามารถสร้างความรู้สึกที่น่าทึ่งหรือสรุปได้มากขึ้น